Πολυαγαπημένο μου ΠΑΣΟΚ
Σε μένα έλαχε η βάσκανος μοίρα να εκφωνήσω τον πανηγυρικό λόγο στο μνημόνιο… το μνημόσυνο … στην επέτειο ενός χρόνου διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.
Τάμαθες τα νέα Νικόλα Πατέρα; Έφυγε ο Νιόπλιας… Συγγνώμη τόσοι λόγοι κάθε μέρα σε όλη τη γη μπερδεύτηκα..
Μαζευτήκαμε εδώ, και είναι μαζί μας πολυαγαπημένοι σύντροφοι, φίλοι, συγγενείς, δημόσιοι και ιδιωτικοί υπάλληλοι είναι εδώ, εργαζόμενοι και άνεργοι, φορτηγατζήδες είναι εδώ, ο Κινέζος πρωθυπουργός είναι εδώ, γυναίκες ήρθαν μαυροντυμένες από το Κατάρ και είναι εδώ, τα μέλη της Τρόικας με μαύρα γυαλιά που κρύβουν τα καυτά δάκρυά τους είναι εδώ, το ΠΑΣΟΚ όμως είναι εδώ; Όχι. Ούτε το όλον ΠΑΣΟΚ, ούτε το μερικόν. Είναι μόνο το βαθύ ΠΑΣΟΚ. Όσο βαθύς είναι κι ο πόνος μας, Βαθύς και βαρύς. Βαρύς σαν τον Πάγκαλο.
Τάμαθες τα νέα Πατέρα; Εντάξει το πέτυχα τώρα… Ο Πάγκαλος είπε «μαζί τα φάγαμε». Ευτυχώς… Έλεγα ότι η φράση μου, «λεφτά υπάρχουν» δεν θα ξεπερνιόταν με τίποτα. Να που έγινε. Όλοι ασχολούνται με τον Θοδωρή. Τέτοια κουράδα είπε!
Πολυαγαπημένο μου ΠΑΣΟΚ.
Ένας χρόνος συμπληρώνεται σήμερα από τη βάσκανο και αποφράδα μέρα που κερδίσαμε τις βουλευτικές εκλογές που έφεραν το θλιβερό μαντάτο της ανόδου του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία. Το χτύπημα για μας ήταν βαρύ κι ακόμα να συνέλθουμε… Προσωπικά εγώ δεν μπορώ να το ξεχάσω με τίποτα. Κάθε μέρα παίρνω το αεροπλάνο και...