Αυτό ακριβώς γίνεται αυτη τη στιγμή και στην πολιτική , όπου έχουν ανατραπεί όλες οι θεατρικές και πολιτικές συμβάσεις και οι πολιτικοί εκεί που κανάκευαν τους πολίτες και ψηφοφόρους τους, τους έχουν πλακώσει τώρα στα μπινελίκια.
Το τελευταίο επεισόδιο παίχτηκε τη Δευτέρα το βράδυ, όπου ο Πάγκαλος παίζοντας εντός έδραςστην ΕΡΤ, χαρακτήρισε "αθλιους" , όσους δεν πληρώνουν εισιτήρια. Αν και η σωστή έκφραση δεν είναι άθλιοι , αλλά
...."εξαθλιωμένοι" από το Μνημόνιο.
Αρα ένας Έλληνας σήμερα είναι " Άθλιος", "Τζαμπατζής". "Κοπρίτης", "Διεφθαρμένος"", λίγες μόνες λέξεις από αυτές που εξαπολύουν από την σκηνή οι πρωταγωνιστές..
Αν πας σε κάποιον και τους πεις είσαι " Άθλιος, Τζαμπατζής, "Κοπρίτης, "Διεφθαρμένος" το πιθανότερο είναι να σε πλακώσει στις γρήγορες. Εδώ δεν αντιδρά κανείς από το κοινό. Ίσως γιατί ο καθένας ,νομίζουμε ότι απευθύνεται στο διπλανό. Κι όμως, ράκος θα έπρεπε να ήμασταν.
Τώρα αν εμείς λέγαμε από δω κάποιον πολιτικό " Άθλιο, "Τζαμπατζή". "Κοπρίτη", "Διεφθαρμένο"", θα μας έτρεχαν για συκοφαντική δυσφήμιση.
Γι αυτό κάνουμε ό, τι και στο "Βρίζοντας το κοινό", του Πήτερ Χάνκε. Το κοινό παρακολουθεί τους ηθοποιούς- πολιτικούς να το βρίζουν και μέσα από το υβρεολόγιοα και γόνιμο προβληματισμό θα αναλογιστεί τι στ’ αλήθεια πιστεύει για το θέατρο και την πολιτική . Μιμούνται το θέατρο και οι πολιτικοί τη ζωή ή τελικά μας κάνει να τη δούμε με άλλο μάτι ή με άλλο Μνημόνιο.; Οι θεατές φυσικά και οι πολίτες στις κάλπες, είναι αυτοί που θα κρίνουν.
Βρίζοντας το κοινό
ΚΑΛΩΣ ΟΡΙΣΑΤΕ
Το θεατρικό αυτό έργο είναι μια προεισαγωγή.
Δεν πρόκειται εδώ:
Ν’ ακούσετε τίποτε που δεν το έχετε κιόλας ακούσει.
Να δείτε τίποτε που να μην το έχετε κιόλας δει.
Να δείτε τίποτε από εκείνα που βλέπατε εδώ πάντα.
Ν’ ακούσετε τίποτε από εκείνα που πάντα ακούγατε εδώ.
Θ’ ακούσετε ό,τι συνήθως βλέπατε.
Θ’ ακούσετε ό,τι συνήθως δεν είδατε ποτέ εδώ.
Δε θα δείτε θεατρικό έργο.
Η επιθυμία σας για θέατρο δεν θα εκπληρωθεί.
Δε θα δείτε έργο.
Εδώ δεν θα παιχτεί θεατρικό έργο.
Θα δείτε ένα θεατρικό έργο χωρίς εικόνες.
Κάτι περιμένατε για σας.
Ίσως να περιμένατε κάτι άλλο.
Περιμένατε να δείτε αντικείμενα.
Δεν περιμένατε να δείτε αντικείμενα.
Περιμένατε μιαν ατμόσφαιρα.
Περιμένατε έναν άλλον κόσμο.
Όπως και να έχει, κάτι περιμένατε.
Ωστόσο περιμένατε αυτό που ακούτε.
Αλλά και σε αυτή τη περίπτωση περιμένατε κάτι αλλιώτικο.
Δεν σκέφτεστε τίποτε.
Ο νους σας δεν πάει πουθενά.
Περιμένατε.
Σκέφτεστε όλοι μαζί.
Είστε αμερόληπτοι.
Οι συλλογισμοί σας είναι ελεύθεροι.
Λέγοντας αυτό γλιστράμε μέσα στις σκέψεις σας.
Έχετε οπισθοβουλίες.
Λέγοντάς το διεισδύουμε στις βαθύτερες σκέψεις σας.
Σκέφτεστε ομαδικά.
Ακούτε.
Ενεργείτε κατόπιν.
Δεν ενεργείτε κατόπιν.
Δεν σκέφτεστε.
Οι σκέψεις σας δεν είναι ελεύθερες.
Είστε μεροληπτικοί.
Μας κοιτάζετε όταν σας μιλούμε.
Δεν μας παρακολουθείτε, μας κοιτάζετε.
Σας βλέπουμε και εμείς.
Είστε ανυπεράσπιστοι.
Δεν έχετε το πλεονέκτημα εκείνων που κοιτάζουν το φως από κάποιο σκοτάδι.
Εμείς δεν βρισκόμαστε στη δύσκολη θέση εκείνων που από το φως κοιτάζουν στο σκοτάδι.
Δεν συμμετέχετε.
Δεν συμβαδίζετε.
Δεν κάνετε τίποτε.
Εδώ δεν θα δείτε συνωμοσίες.
Δεν θα δείτε τίποτε.
Δεν φαντάζεστε τίποτε.
Δεν χρειάζεται ούτε να φανταστείτε.
Δεν χρειάζεστε προϋποθέσεις.
Ούτε χρειάζεται να ξέρετε ότι αυτό εδώ είναι σκηνή.
Δεν είμαστε γελωτοποιοί.
Εδώ μέσα δεν υπάρχουν πράγματα που να σκοντάψουμε πάνω τους.
Η αντιδικία μας με τα πράγματα δεν είναι μέσα στο πρόγραμμα. Τα κακόβουλα αντικείμενα δεν παίρνουν μέρος, γιατί δεν παίζουμε μαζί τους.
Τα αντικείμενα δεν χρησιμεύουν για να παίξουν ρόλο κακόβουλο.
ΕΙΝΑΙ
Από μόνα τους κακόβουλα.
ΠΗΤΕΡ ΧΑΝΚΕ
(«Βρίζοντας το κοινό»)
