Είναι πολύ μεγάλη η χαρά μου που ...
ευτυχείς συγκυρίες με κάνουν να επικοινωνώ σήμερα μαζί σας.
Επιτέλους όλοι ξέρουν και όλοι κατανόησαν, αυτό που πάντα υποστήριζα . Ότι είμαι δηλαδή ένας από σας, ένας από το λαό, τον λαουτζίκο, σάρκα από τη σάρκα του ελληνικό λαό. Ναι είμαι κι εγώ η Γιάννα, η Γιανυύλα επί το δημοσιουπαλληληκότερον , ένας από τους κοπρίτες και τις κοπρίτισσες του δημοσίου!
Εκεί που ήμουν ξεχασμένη και δεν με θυμόταν ούτε ο Κοτρώτσος, εκεί που κανένας δεν ασχολιόταν με την ύπαρξή μου και ασχολιόντουσαν με κάποιες , άκουσον- άκουσον , Αθηναίς Νέγκα και Λυδία Παπαιωάννου, εκεί που ήμαν υποδεέστερη ακόμα και από τα νεξτ τοπ μόντελ, εκεί που ήμαν πέμπτο θέμα στο ΟΚ και το ΗΕLLO μετά τα ψώνια της Μενεγάκης στην Κηφισιά και τις βόλτες για μωρουδιακά της Σκορδαλιάγκας.Της Μπεκατώρου σταιλίστρια έγινε! Κι ευτυχώς ήρθε η Παρασκευή, ποιος το περίμενε , ότι θα ήταν Παρασκευή!
Αφενός πρώτον έγινε γνωστό, ότι είμαι μια απλή δημοσία υπάλληλος του Βύθουλα και όχι η Αυτοκράτειρα της Φιλοθέης, έστω και παραμελημένη από Κωστόπουλο και ανθρώπους. Ήρθε κι έδεσε το γλυκό όταν την ίδια μέρα ο Θόδωρος, μας είπε όλους τους δημόσιοι υπάλληλοι κοπρίτες του κερατά ...
Αχ τι είπε ο Θόδωρος...
Θόδωρος... Αυτό το όνομα με καταδιώκει. Ο ένας ο Θόδωρος μου πρόσφερε το προς το ζην και ο άλλος το ευ ζην.
Όταν διορίσθην ο Θόδωρος μου είπε , άραξε και κοπροσκύλιασε εδώ στο δημόσιο και θα με θυμηθείς κάποτε, γιατί σε βλέπω να κάνεις καμιά μαλακία να αγοράζεις καμιά εφημερίδα και να πέσεις έξω...
Και τον θυμήθηκα τον Θόδωρο και τα από καρδιάς και κοιλιάς λόγια του , αυτή την Παρασκευή, ποιος το περίμενε ότι θάταν Παρασκευή.
Βέβαια δεν είναι μόνο το ρουσφέτι, Κι εγώ ήμαν και είμαι το πρότυπο τής δημόσιου υπάλληλου, εκτός τα συνηθισμένα του κλάδου μας . Καμιά κοπάνα δηλαδή τις γιορτές για να πάω στο Κουρσεβίλ, χτύπαγα κάρτα καμιά φορά στο Πλάζα της Νέας Υόρκης, τέτοια συνηθισμένα πράγματα.
Α, μην το ξεχάσω πρώτη και στα συνδικαλιστικά και στις απεργίες έβγαινα και βγαίνω μόνη στους σαλίγκαρους της Φιλοθέης , με πλακάτ φέρτε πίσω τα κλεμμένα. Τόλεγα εγώ ότι η Ολυμπιάδα θα μας ρίξει έξω. Παρεπιμπτόντως τα δεντρα που άρπαξαν με τα πυροτεχνήματα πρασίνισαν, παλιολυσσάρηδες.
Ζω στο πετσί μου τις περικοπές στους μισθούς και στα επιδόματα. Μέχρι και τα επιδόματα έγκαιρης προσέλευσης μου έκοψαν, που να κοπεί το τσουτσούνι του Παπακωνσαντϊνου του Κοζανίτη και Κοζανοκεφάλα. Παπαντωνίου και Αλογσκούφης, χίλιες φορές!
Μόνη λύση συνάδελφοι δημόσιοι υπαλλήλοι, Κοπριτοελληνίδες και Κοπριτοέλληνες, η εξέγερση.
Καταραμένο ΔΝΤ! 2004 χρόνια βλέπω να μας κάθεται στο σβέρκο, της Κοπριτοελλάδας μας...
Παιδιά σηκωθείτε με Ζάρα, στους ώμους- γιατί για Πράντα πια μη το συζητάμε...
Πάμε όλοι μαζί όπως στην τελετή λήξης με Διονύση, το Σαββόπουλο.ντε!
Κοπριτοέλληνεεεεες
